فلوراید تراپی رساندن فلوراید به دندان به صورت موضعی یا سیستمیک است که برای جلوگیری از پوسیدگی دندان (پوسیدگی دندان) که منجر به ایجاد حفره می شود ، طراحی شده است. معمولاً فلوراید با استفاده از ژل ، لاک ، خمیر دندان / مواد پاک کننده یا دهانشویه به صورت موضعی روی دندان قرار می گیرد.
زایمان سیستمیک شامل مکمل فلوراید با استفاده از قرص یا قطره ای است که بلعیده می شود. از این نوع زایمان به ندرت در مواردی که منابع عمومی آب فلوراید می شود استفاده می شود ، اما در برخی از کشورهای اروپایی (همراه با فلوراسیون نمک) معمول است.
فواید فلوراید تراپی
فلوراید تراپی معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد و در زمینه دندانپزشکی مدرن مورد موافقت قرار می گیرد. فلوراید در اصل به سه روش با تشکیل پوسیدگی دندان مقابله می کند:
فلوراید تراپی با افزایش روند بازسازی مجدد دندان ، باعث ترمیم مجدد دندان می شود. فلوراید موجود در بزاق در محلی از دندان که مین زدایی رخ داده است جذب می شود. وجود این فلوراید به نوبه خود مواد معدنی دیگری را نیز جذب می کند (مانند کلسیم) ، در نتیجه منجر به تشکیل ماده معدنی جدید دندان می شود.
فلوراید می تواند باعث مقاومت بیشتر دندان در برابر پوسیدگی دندان شود. ماده معدنی جدید دندان که در اثر فرآوری مجدد در حضور فلوراید ایجاد می شود ، در واقع یک ترکیب معدنی “سخت تر” از زمانی است که دندان در ابتدا تشکیل شده است. دندان ها به طور کلی از هیدروکسی آپاتیت و هیدروکسی آپاتیت گازدار تشکیل شده اند. فلوراپاتیت در طی فرآیند بازسازی مجدد هنگامی که فلوراید وجود دارد ایجاد می شود و در برابر انحلال توسط اسیدها مقاومت بیشتری دارد (مین زدایی).
فلوراید تراپی می تواند توانایی باکتری های دهانی را در ایجاد اسیدها مهار کند. فلوراید با ایجاد اختلال در باکتری ها و توانایی آن در متابولیسم قندها ، سرعت تولید اسید را در باکتری های ساکن پلاک دندانی کاهش می دهد. هرچه باکتری ها قند کمتری مصرف کنند ، ضایعات اسیدی کمتری تولید می شود و در فرآیند از بین بردن مواد شیمیایی شرکت می کنند.
انواع مختلفی از روش های درمانی با فلوراید وجود دارد که شامل درمان های خانگی و استفاده از فلوریدهای موضعی با کاربرد حرفه ای (PATF) است. درمان های خانگی را می توان به نقاط قوت بدون نسخه (OTC) و نسخه تقسیم کرد. روشهای درمانی فلوراید اعم از OTC یا PATF براساس کاربردها دسته بندی می شوند – مواد پاک کننده ، دهانشویه ، ژل / کف ، لاک الکل ، مکمل های حاوی فلورایدات رژیم غذایی و فلوراید آب.
فلوراید تراپی اگرچه برای بزرگسالان مفید است ، اما در کودکانی که دندان هایشان در حال رشد است از اهمیت بیشتری برخوردار است. همانطور که دندان ها در استخوان های فک آنها در حال رشد است ، مینا در حال ریختن است. مصرف سیستمیک فلوراید بیشتر از فلوراپاتیت در ساختار معدنی مینای دندان می شود.
ژل / کف:
ژل و کفهای حاوی فلوراید تراپی برای بیمارانی که در معرض خطر بالای پوسیدگی ، بیماران ارتودنسی ، بیمارانی که تحت تابش سر و گردن قرار دارند ، بیماران با کاهش جریان بزاقی و کودکانی که دندانهای مولر دائمی آنها باید پلمپ شود ، استفاده نمی شود.
